Πεζοπορια Παρνηθα: Σπήλαιο Πανοσ

Posted on 27 Μαρτίου, 2019 by Parnitha Routes

Όπως με όλους τους τούς ναούς έτσι και με το “σπήλαιο Πάνος”, οι αρχαίοι Έλληνες ποτέ δεν τοποθετούσαν έναν τόπο λατρείας σε κάποιο τυχαίο σημείο. Το σπήλαιο του Πανός, ένα από τα χαρακτηριστικότερα μονοπάτια για πεζοπορία στη Πάρνηθα, το οποίο αποτέλεσε κατά την αρχαιότητα τόπο λατρείας του Θεού Πάνα- και αρκετά αργότερα σημείο λατρείας για τους κρυπτο Χριστιανούς – υπάρχει καλά κρυμμένο ίσως στο βαθύτερο και σκοτεινότερο σημείο του δάσους της Πάρνηθας, καλά προστατευμένο από την φύση.

Επίπεδο διαδρομής: Δύσκολο
Χρόνος: 5 ώρες πήγαινε – έλα

Σημείο εκκίνησης: Μονή κλειστών

Το σπήλαιο του Πανός είναι προσβάσιμο από αρκετά σημεία του βουνού όμως η διαδρομή που θα βρείτε παρακάτω ξεκινά από την Ιερα Μονή κλειστών, στην οποιία μπορεί κάποιος να φτάσει με αυτοκίνητο και διαθέτει χώρο για πάρκινκ.

Η συγκεκριμένη διαδρομή έχει αρκετές ιδιαιτερότητες σε σχέση με τα περισσότερα μονοπάτια της Πάρνηθας, παρουσιάζει αρκετές παραλλαγές τοπίου και δυσκολίας και μπορεί να χωριστεί σε τρία διαφορετικά επίπεδα: Την έναρξη, το μέσο και το τελευταίο τμήμα της μέχρι το σπήλαιο.

Το πρώτο μέρος της διαδρομής δεν παρουσιάζει έντονες δυσκολίες παρότι είναι αρκετά ανηφορικό (και επίσης ακατάλληλο για αρχάριους πεζοπόρους). Στην ουσία μας εισάγει στο βαθύτερο τόπο του βουνού και τα πρώτα του μέτρα δεν είναι τόσο ειδυλλιακά όσο έχουμε συνηθίσει σε άλλες διαδρομές του βουνού.

Μισή ώρα μετά την εκκίνηση, ο πεζοπόρος μπορεί να συναντήσει τον δασικό δρόμο ο οποίος τέμνει την διαδρομή κάθετα. Από αυτό το σημείο ξεκινά το δεύτερο σημείο της διαδρομής. Το κομμάτι που διασχίζει το δάσος και περνά από το βράχο τον οποίο οι αρχαίοι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν για να δουν τον καιρό και να στείλουν τις ιέριες στο μαντίο των Δελφών.

Το τελευταίο τμήμα της διαδρομής ξεκινάει από το ξέφωτο της πρώτης φωτογραφίας της παραπάνω συλλογής, και μας οδηγεί βαθιά μέσα στο δάσος, έως και το σημείο που υπάρχει κρυμμένο το σπήλαιο. Η αλλαγή της φύσης είναι έκδηλη καθώς η βλάστηση ξεκινά να γίνετε αρκετά πυκνότερη και στην ατμόσφαιρα να διαρρέετε η συνεπακόλουθη μυσταγωγία. Από αυτό το σημείο και μετά, ο πεζοπόρος θα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένος, αφού όχι μόνο θα πρέπει να διαβεί μεγάλο τμήμα αξιοποιώντας τα βοηθητικά συρματόσχοινα αλλά και να περάσει το ποτάμι το οποίο, αν ο καιρός που έχει προηγηθεί έχει φέρει νερό, είναι αρκετά δύσκολο να το κάνει.